Ozdoba dająca ludziom szczęście
Historię kolczyka datuje się od okresu IV tysiąclecia p.n.e. Takie ozdoby bardzo lubili nosić Babilończycy, Persowie, a także ludy celtyckie. Dla tych kultur ozdoba taka była synonimem błogosławieństwa i dobrobytu.
W kulturze celtyckiej
Żydzi nigdy nie nosili kolczyków, ponieważ wszelkie ozdoby, które wiążą się z uszkodzeniem ciała są niezgodne z Torą. W kulturze celtyckiej natomiast nagminnie noszono kolczyki, dla ochrony przed złymi duchami, w formie wszelkich splotów ze srebrnych drucików. Panowie Celtowie często nosili takie same kolczyki co ich żony, podkreślając tym samym, że są oni małżeństwem. Ozdoby jakimi były kolczyki, stanowiły dla Celtów symbol statusu społecznego i przywództwa.
Okres wieków średnich
W średniowieczu tylko Celtowie nie zapomnieli o ozdobach jakimi są kolczyki. W dobie renesansu natomiast ozdoby te świętowały swój powrót nie tylko wśród kobiet. Niekoniecznie były one wykonywane z cennego kruszcu, ale były robione dla przykładu z brązu, będąc misternie rzeźbionymi lub splatanymi wzorami.
Różne kształty
Kształt kolczyka często się zmieniał. Ale jednak panie preferowały, na przestrzeni dziejów, zazwyczaj kółka, a panowie niewielkie plecionki. Młode dziewczyny natomiast uwielbiały nosić kolczyki z cennym kamieniem w środku.
Precyzyjne wykonanie
Celtycka, grecka oraz rzymska biżuteria łączona była zawsze z wielką precyzją. Kolczyki tych właśnie ludów były prawdziwymi arcydziełami rękodzielniczego rzemiosła. Kolczyki celtyckie często były ozdabiane muszlą małego małża. Natomiast Rzymianie ozdabiali swe kolczyki specjalnym odciskiem w formie muszli małża, wykonanym ze srebra lub złota.
Kolczyki pana Ireneusza
W miejscowości Trąbki na Podlasiu mieszkał przed laty pan Ireneusz Gołąbek, który wykonywał kolczyki ze złota i srebra. Pewnego razu zakochał się on w pannie Danusi, która była córką grabarza. Grabarstwo nie było dochodowym interesem. Zatem pan grabarz zapragnął ukraść niektóre precjoza wykonane przez Ireneusza. Przebrał się on zatem w białe prześcieradło i udając zjawę podkradł się do okien młodego człowieka. Gdy Ireneusz zobaczył dziwną postać stojącą za jego oknem, zmarł z przerażenia. A dobrze schowanych kolczyków i innej biżuterii, skąpy i cwany grabarz nigdy nie znalazł. We wspomnianych Trąbkach znajduje się rzeźba kolczyka wykonana z kamienia na znak czci dla zdolnego Ireneusza.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
